Τοιχογραφία στο Μουσικό Σχολείο Θεσσαλονίκης. Εμπνευσμένη από τις Αόρατες Πόλεις του Ίταλο Καλβίνο, και συγκεκριμένα τη Θέκλα. Όπως η Θέκλα χτίζεται από τους κατοίκους της ακατάπαυστα υπό τον φόβο της αναπόφευκτης φθοράς που θα έρθει μόλις ολοκληρωθεί, έτσι και οι καλλιτέχνες, οι μουσικοί, με ένα είδος εμμονής, αφοσιώνονται στα έργα τους, στις νότες και στις συνθέσεις τους, παλεύοντας μ’ αυτόν τον τρόπο την αναπόφευκτη ανθρώπινη φθορά και λήθη.

«Στην ερώτηση “Γιατί η ανοικοδόμηση της Θέκλας συνεχίζεται τόσο καιρό;” οι κάτοικοι χωρίς να σταματήσουν να υψώνουν ξερολιθιές, να ζυγιάζουν νήματα της στάθμης, να κουνάνε πάνω κάτω μακριές βούρτσες, απαντούν:
“Για να μην μπορεί ν’ αρχίσει η καταστροφή”.
Και στην ερώτηση αν φοβούνται μήπως μόλις βγάλουν τις σκαλωσιές η πόλη αρχίσει να τρίζει και να σωριάζεται σε συντρίμμια, προσθέτουν γρήγορα, με χαμηλή φωνή:
“Όχι μόνο η πόλη”.

Αόρατες Πόλεις / Ίταλο Καλβίνο