Έξι ακουαρέλες και ένα ξύλινο παράθυρο που εκτελεί χρέη εναλλακτικής κορνίζας για τη διήγηση της ζωής ενός σπουργιτιού.

Το έργο και η ιστορία πίσω από αυτό φτιάχτηκαν παράλληλα. Το σπουργίτι ήρθε από τη Μέση Ανατολή, όπου πάντα προσπαθούσε να προλάβει κανένα ψίχουλο πριν το σπρώξουν τ’ άλλα πουλιά. Μέχρι που τρύπωσε σ’ ένα φορτίο μπαχαρικών και εξωτικών σπόρων που ταξίδευε για Ευρώπη. Στη Θεσσαλονίκη ήταν που τόλμησε για πρώτη φορά να πετάξει, όμως το κυνήγησαν τα υπόλοιπα σπουργίτια. Κάθε πρωί, πετώντας τα ψίχουλα του τραπεζιού μου, έγινε συνήθεια το τάισμα του μικρού σπουργιτιού. Τρώει με μανία και με τον φόβο ότι θα το ξανακυνηγήσουν. Από τότε, ζει στο μπαλκόνι μου και ξέρω ότι κάνει ό,τι μπορεί για να νιώθω ασφαλής.